Billund (Denemarken) - Waar de meeste LEGO-spellen in de laatste tien jaar één film of franchise centraal stellen, probeert ontwikkelaar TT Fusion met LEGO City Undercover eens iets anders. Geen volledige focus op enkel Batman, Star Wars of Indiana Jones, maar knipogen naar talloze films en filmconventies an sich. Verpakt in een open wereld-sausje en voor het eerst in LEGO-historie met speciaal voor de game ingesproken stemmen, is de Wii U-game LEGO City Undercover de meest ambitieuze LEGO-game in lange tijd.
De intro van de game bevestigt al het bovenstaande in enkele minuten tijd. Hoofdrolspeler Chase McCain betreedt per boot het toneel van LEGO City, de (uiteraard) fictieve metropool waar hij achter boeven aan mag zitten. De boot ontspoort vlak voor hij aanmeert, waarbij een aaneenschakeling van knipogen naar Titanic plaatsvindt. Man en vrouw in liefdevolle houding op de romp van de boot? Check. Kapitein met wit/grijs baardje? Check. Chase McCain springt op de kade, duikt een auto in en rijdt naar het politiebureau.
Dit is de thuisbasis van LEGO City Undercover. In het overkoepelende verhaal zit McCain achter superboef Rex Fury aan, maar voor die is opgepakt moeten er de nodige andere missies worden voltooid. De aan donuts verslaafde commissaris ziet in jou de perfecte man om bankovervallers, verkleed als clown, op te pakken. Aangekomen bij de bank in kwestie zie je deze figuren nog net de politieagenten uitschakelen en ontsnappen met clowneske trucs. Water uit een bloemetje in het gezicht van de politieman spuiten, bijvoorbeeld. Een achtervolging is onvermijdelijk en hier maken we kennis met het arcade racen in LEGO City Undercover. De auto’s sturen simpel, reageren niet te snel en niet te langzaam. Het is anders dan we gewend zijn van de meeste andere open wereld-games, maar niet per definitie slechter.
Helaas krijgt Chase na de achtervolging slechts één van de drie boeven te pakken. De andere twee moeten worden opgespoord met behulp van een scanner, waar de Gamepad van pas komt. Richt deze op het tv-scherm en je ziet door muren en gebouwen. Door in te zoomen op de juiste, verdachte personen heb je de overvallers al snel gevonden. Het is een gimmick, maar – zeker voor een vroege build als deze – wel een gimmick die werkt. Dat hebben we de laatste jaren, met al die alternatieve besturingsvormen, wel eens anders gezien.
De tweede missie begint wederom met het scannen van een groepje ontspoorde LEGO-poppetjes en nadat je het ongure speelgoed hebt opgespoord wordt er op de daken van de wolkenkrabbers een ware achtervolging ingezet. Zoals voorwerpen in Mirror’s Edge een rood zijn om aan te duiden dat de speler hierlangs kan freerunnen, zo geven in LEGO City blauwe en witte LEGO-blokken de begaanbare route aan. Spring over balken heen of glijd er onderdoor, spring als Mario van muur tot muur om hogerop te komen, glijd naar beneden langs een gespannen draad; het platformwerk is standaard, maar werkt wel. Ditzelfde geldt ook voor het simpele doch effectieve vechtsysteem, waarbij counteren en toeslaan het devies is. Helaas ontbreekt de uitdaging een beetje; dit is letterlijk en figuurlijk kinderwerk, terwijl de opzet van LEGO City Undercover volwassener oogt dan de meeste andere LEGO-spellen. We wijten het voorlopig maar aan het feit dat deze introductiemissies waarschijnlijk geen compleet beeld bieden van de uiteindelijke moeilijkheidsgraad.
In de tussentijd volgt een ontelbaar aantal verwijzingen naar onder andere Mission Impossible 2 (een man in een raceauto en zijn romance in een andere auto, spinnen stijlvol om elkaar heen), Vertigo (Chase hangt, met dezelfde fotografie als in die film, aan een gevel), praktisch alle buddy cop-films ooit gemaakt (politieagent tegen partner: “I should stay away from cheesy oneliners…”), Shaft, en ga zo maar door. Het zijn er zoveel dat ondergetekende zich niet eens meer kan herinneren wanneer precies welke verwijzing langskwam. Een probleem is dit niet; meerdere keren lagen alle journalisten dubbel van het lachen – op die ene Fransman die nauwelijks Engels spreekt na dan. Het enige probleem dat na verloop van tijd begon te dagen, is het feit dat al die grappige verwijzingen en parodieën plaatsvonden in tussenfilmpjes. Maar we zijn toch een game aan het spelen?
Maar net op het moment dat dit ons serieus opvalt, gaat de derde missie van start. Na met de Gamepad genoeg LEGO-blokken te hebben gescand en gevonden – een behoorlijk intensief werkje – hebben we genoeg ‘superbricks’ om een boot vrij te spelen. Hiermee reizen we naar een gevangenis op een eiland die één grote ode is aan The Shawshank Redemption. Een gevangene die duidelijk een grote spoof is op Morgan Freeman leidt ons de weg. Een Afro-Amerikaanse gevangene bespot de ander dat hij ‘double negatives’ gebruikt (“I don’t see no reason why!”) en de gevangenis heeft dezelfde ruimtes als de film waarop ‘ie gebaseerd is. Nu zien we de parodie en pastiche niet alleen terug in de tussenfilmpjes, maar ook in levedesign en in onze acties.
De acties zijn deels afhankelijk van welke LEGO-outfit Chase draagt. Als inbreker kan hij op bepaalde plekken komen waar je met andere outfits niet terecht komt. Naarmate het spel vordert speel je steeds meer van dit soort outfits vrij, waardoor je tijdens het opnieuw spelen van missies op de leukste nieuwe plekken terechtkomt. Ken je die scène in The Shawshank Redemption waarin Tim Robbins de gevangenisdirecteur buiten zijn kamer sluit en prachtige klassieke muziek laat schallen over het buitenterrein? Die speel je dus doodleuk na, op praktisch dezelfde locatie!
Als TT Fusion deze lijn van humor, parodie en pastiche weet door te zetten en de actie en het platformen nog een tikkeltje uitdagender worden, kan LEGO City Undercover zomaar eens één van de leukste Wii U-titels van het komende jaar worden. Voor jong én voor oud!
Bron: Insidegamer.nl
