RFID (Radio Frequency Identification) is een soort gedigitaliseerde streepjescode: de minuscule RFID-chip met een uniek identificatienummer kunnen in elk voorwerp worden aangebracht. De chips zijn op afstand met een scanner te lezen.        

 

Kinderen die deze zomer met hun ouders het Deense Legoland bezoeken, zullen een RFID-armband krijgen die overal binnen het park is op te sporen met een scanner. Kinderen die hun ouders kwijtraken, zijn op deze manier simpel door het personeel te achterhalen. Wanneer een kind is gevonden, krijgt de zoekende ouder een sms-bericht op zijn of haar mobiele telefoon.         

 

Een technologie gebruiken om mensen overal en altijd te kunnen volgen - de nachtmerrie van veel burgerrechtenorganisaties. RFID zou immers voor commerciële doeleinden kunnen worden misbruikt. Er gaan daarom al enige tijd stemmen op om het gebruik van RFID wettelijk te regelen.           Leo Steiner, topman bij IBM, heeft in zijn baan veel te maken met RFID. Volgens hem zijn de zorgen niet ongegrond: ?Lego zal precies weten waar een klant is en hoe lang hij ergens bij blijft stilstaan. En dus zal Lego weten welke producten het meest populair zijn, en daar zijn aanbod op kunnen afstemmen.'            

 

Anderzijds kunnen ook de ouders misbruik maken van het Lego-opsporingssysteem. Zij kunnen de service als een soort digitale oppas gaan gebruiken en hun kinderen dus vrij laten rondzwerven. Dat zou de werkdruk van het personeel alleen maar verzwaren.