"Als je zo elegant als een zwaan wilt zijn, moet je trainen als een paard."

Een danseres van wereldniveau zijn, is niet makkelijk! Daarom traint de gracieuze Ballerina elke dag keihard. Dat houdt heel wat meer in dan een schattige tutu dragen en haar stijlvolle balletschoentjes dichtknopen. Ze moet elke beweging en positie inoefenen tot ze perfect zijn. Anders kan ze klassieke balletstukken als de Stenenscheider en Zwanenblauwe Basisplaat geen eer aandoen.

Maar eens de muziek aanzwelt en haar optreden begint, is alles de moeite waard geweest. Wanneer het publiek dan stil wordt en nauwelijks nog adem durft te halen terwijl ze over het podium dartelt en springt, dan weet ze dat al dat oefenen niet voor niets is geweest. En maar goed ook. Je kan je immers nauwelijks voorstellen hoe moeilijk het is om je evenwicht te bewaren op de toppen van je tenen als je de voeten van een minifiguur hebt!

"Oeps!"

De arme Kluns moet zowat de minifiguur met het minste geluk ooit zijn. Hoe voorzichtig en veilig hij ook probeert te zijn, er gaat altijd wel iets catastrofaal verkeerd. Ligt er ergens een bananenschil, dan zal hij er keer op keer over uitglijden. Liet iemand een skateboard nabij een trap rondslingeren? Dat wordt voor hem een hobbelige enkele rit richting de afdeling radiologie. Zelfs als hij midden in een menigte staat, is hij degene met de meeste kans om een vallende ijsmeteoriet op zijn hoofd te krijgen.

Gelukkig voor de onfortuinlijke Kluns behoort LEGO® City tot de steden met de allerbeste dokters en medische voorzieningen. Welke builen, kneuzingen, schrammen en blauwe plekken hij ook oploopt, steevast staan ze klaar om hem er terug bovenop te helpen met pleisters, gipsverband, krukken en alle andere dingen die hij nodig kan hebben om te genezen... tot zijn volgende ongeluk!

"Tra-la-la, tro-lo-lo, trie-lie-lie!"

De fantastische Faun woont in het bos, waar hij fluit speelt, gekke raadseltjes verzint en de hele dag door danst (hij probeert ook wat te zingen, met wisselend succes). Hij is deels geit en deels minifiguur. De natuur is zijn vriend en hij zou nergens anders willen wonen. Het bos is zijn thuis.

Niet erg veel mensen gaan op bezoek bij de Faun en luisteren naar zijn liedjes en raadsels, waardoor hij zich soms afvraagt of iedereen ter wereld wel zo gelukkig en zorgeloos is als hij. Beseffen ze wel hoe leuk het is om terug te fluiten naar de vogels, eekhoorns te helpen met het verzamelen van eikels voor hun wintervoorraad of op een warme zomerdag uit te rusten met hun vermoeide hoeven in een fris riviertje vol dartelende visjes? Tuurlijk wel, ik ben ervan overtuigd dat iedereen zijn dagen zo slijt!

"Rechtvaardigheid rust nooit!"

Zelfs een mythologische beschermgeest kan niet altijd overal tegelijk zijn. Toen de Oorlogsgodin besloot dat ze wel wat hulp kon gebruiken bij haar missie voor rechtvaardigheid, koos ze een krijger van de oude wereld die zowel zijn moed in de strijd als zijn grote liefde voor vrede had bewezen. Toen ze hem de onsterfelijkheid schonk, gaf ze hem een gouden harnas met vleugels en bewapende ze hem met een machtige donderspeer.

En zo vervult de Vliegende Strijder al eeuwenlang onvermoeibaar zijn plicht: de zwakken en onschuldigen verdedigen. Om de rekeningen te betalen (ook een held heeft een appartement en af en toe een pizza nodig) nam hij er onlangs een baantje bij als museumgids. Groepen die een rondleiding krijgen, zijn enorm onder de indruk van zijn bulderende stem en zijn diepgaande kennis van eeuwen geschiedenis. Natuurlijk vinden kinderen op schoolreis het ook geweldig als hij per ongeluk iets omverstoot met zijn vleugels!

"Boe! Boe wie? Boe IK!"

De Enge Ridder is heel erg angstaanjagend. Niemand weet wat hem precies zo eng maakt. Misschien is het zijn grommende grafstem. Misschien is het zijn chagrijnige gelaatsuitdrukking, zijn intimiderende harnas en helm, zijn stekelige morgenster of de kwaad uitziende beer op zijn schild. Of misschien ruikt hij op de een of andere manier gewoon eng.

Eng zijn beperkt zich voor de Enge Ridder niet tot zijn naam, het is de grootste passie in zijn leven. Als niet alle mensen die hem zien van angst staan te trillen op hun benen, dan heeft hij het gevoel dat hij zijn werk niet goed heeft gedaan. Alle schurken zijn het erover eens dat hij zowat de allerengste minifiguur moet zijn. Zelfs de Griezelridders vroegen hem vriendelijk te vertrekken omdat hij net iets te eng was. Misschien zou hij wel wat minder eng kunnen zijn als hij het probeerde... maar waarom zou hij dat willen?

"Ik heb iets om dat weer helemaal schoon te maken."

Niets slaat de onverstoorbare Conciërge uit zijn lood. Bij een lek, vlek of andere scenario's staat hij steeds met zijn dweil in de aanslag om elke schoonmaakuitdaging aan te gaan, of het nu op school, op kantoor of zelfs in de dierentuin is. Is er een boeltje waar zijn krachtige dweil niet tegen opgewassen is, dan zoekt hij zijn toevlucht tot een oude poetsdoek en een handvol zaagmeel.

De Conciërge oefent zijn baan al lang uit. Wie hem kent, zou zweren dat hij er altijd al geweest is. Om de een of andere reden lijkt niemand zich echter zijn naam te herinneren. Dat is vooral vreemd omdat zijn naam gewoon op zijn uniform staat, ook al is het misschien wat moeilijk te ontwaren. Gelukkig duikt hij steevast op waar hij nodig is, zonder dat iemand hem hoeft te bellen.

"De perfecte misdaad!"

Als de nacht over de stad valt, is de Juwelendief in haar element. Terwijl de politie beneden op straat patrouilleert, gebruikt ze haar grijphaak om het dak op te raken. Daar deactiveert ze moeiteloos het alarmsysteem, snijdt ze door het glas van de koepel heen en laat ze zich zakken tot bij de beveiligde kluis. Nadat ze zich als een acrobate door het laserraster heen heeft gewerkt, kraakt ze behendig de code en gaat er vandoor met de meest waardevolle diamant. Ze pauzeert wel nog even om de waakhond onder zijn kin te aaien.

Maar wat is het doel van een weldoordachte diefstal als niemand weet dat jij er achter zat. Andere befaamde inbrekers hebben hun eigen visitekaartjes die ze achterlaten op de plaats van de misdaad, dus heeft zij er ook een gekozen die heel geschikt is. Wat vertegenwoordigt een juwelendief beter dan een kostbare edelsteen? Daarom laat ze altijd het juweel achter dat ze bij haar vorige kraak buit maakte als ze een nieuw steelt!

"Wapenkracht kan ervaring niet verslaan."

Schurken met zwaarden vinden het vaak grappig als ze tegenover de Kendo-vechter met zijn twee houten zwaarden komen te staan. Eerst lachen ze omdat hij het aandurft ten strijde te trekken met eenvoudige oefenwapens en -pantsering. Hoe kan bamboe nu immers op tegen de kracht en scherpte van staal?

Maar de Kendo-vechter heeft een grote verrassing in petto voor wie met hem spot. Hij is zo bedreven in de legendarische Dubbele zwaardtechniek dat hij helemaal geen metalen zwaard of zware bepantsering nodig heeft. Met de snelheid van de dubbelarmige aanval van een bidsprinkhaan doorklieven zijn kendozwaarden de lucht tot ze het wapen van de tegenstander met een luide klap raken en uit diens handen slaan. Pas dan beseffen ze dat ze de vergissing hebben begaan te duelleren met een ware meester van het zwaardvechten.

"Nog meer dan GEWELDIG!"

De Laser Mech is totaal, compleet en 1000% cool. Als hij met zijn doorzichtige technovleugels en flashy, geavanceerde harnas ten tonele verschijnt terwijl zijn riemdisplay meebeweegt op de rockende tonen van zijn eigen opzwepende themalied, weet iedereen dat de coolste robotheld in het universum aangekomen is.

De Laser Mech heeft een digitronisch supercomputerbrein en een geboost neutronfusiehart. Hij is geprogrammeerd om zijn niet te stoppen VR-ultra-cyber-ninjabewegingen in te zetten om zich een weg uit de problemen te turboschoppen, ultrameppen, gigazappen … En als dat alles nog niet volstaat, haalt hij zijn ultieme wapen boven: een geboost elektrozwaard dat door elk obstakel heen kan trillen. Er is niemand zo fantastisch als hij!

"We moeten mee met onze tijd!"

De Koningin is afkomstig van een wat groter koninkrijk dan de Klassieke Koning en daardoor vraagt ze zich af of het geen goed idee zou zijn om wat minder ouderwets en meer eigentijds te zijn. Er zijn een heleboel moderne gemakken waarmee ze hun gouden kasteel zouden kunnen verbeteren, zoals valhekken uit één stuk, bodemplaten met ingebouwde kerkers en wallen met fraaie patronen van steen en klimop.

De combinatie van de goede ideeën van de Koning en de grootse visie van de Koningin zorgt erover dat hun verenigde grondgebieden een gouden toekomst tegemoet gaan. Nieuwe harnassen! Nieuwe paarden! Nieuwe herbergen en torens! Het koninkrijk wordt zelfs zo groot en succesvol dat ze beginnen te overwegen om het op te delen en aan elk van hun koninklijke kinderen de helft te schenken. Daar komt zeker geen heibel van, toch?

"Jeetje! Zag ik daar een vin?!"

Ooit bekeek de man in het haaienpak een enge haaienfilm en sindsdien is hij als de dood voor haaien. Hij durfde lange tijd niet meer de zee in te gaan en om helemaal zeker te zijn vermeed hij zelfs zwembaden en badkuipen. Overal waar hij kwam, vreesde hij haaien tegen het lijf te lopen: haaien links, haaien rechts, mutanthaaien, laserhaaien, cyborghaaien, haaien te land, ter zee en in de lucht.

Maar toen begon hij meer te weten te komen over haaien en hoe belangrijk ze zijn voor de ecologie van de oceanen en ontdekte hij dat ze eigenlijk helemaal niet zo eng zijn als hij dacht. Eigenlijk zijn ze best wel cool! Om zijn nieuwe waardering voor zijn vinnige vrienden te laten zien, besloot hij zich als haai te vermommen. Nu schrikt hij af en toe als hij een spiegel voorbijloopt, maar hij vindt rust bij de gedachte dat wanneer hij oog in oog komt te staan met een echte haai, deze zal denken dat hij een makker is.

"Er was eens een vrouw die verhalen vertelde aan haar kind..."

Net als haar vader en haar grootmoeder voor haar is het vrouwelijke stamlid een verhalenverteller. Ze kent vele verhalen, sommige zijn waar, sommige zijn verzonnen en sommige zijn de twee dingen tegelijk. Sommige van haar verhalen zijn oude geschiedenissen die door de jaren heen overgeleverd zijn. Sommige zijn legenden over haar familie. Sommige zijn het relaas van de avonturen tijdens haar leven en sommige zijn vertellingen die ze helemaal zelf heeft gecreëerd.

Al die verhalen vertelt ze een voor een aan haar baby en ze hoopt dat die zal opgroeien en er evenveel van zal houden als zijzelf. Wie weet voegt haar kind er zelf iets aan toe en vertelt zij de verhalen op haar beurt aan de volgende generatie. Als haar kind echter geen verhalenverteller wil zijn en een andere levensweg gaat bewandelen... dan is dat ook helemaal oké!

"AARGH!! ALWEER HEB IK GEWONNEN, BROEK!!!"

De Worstelkampioen staat bekend om twee dingen: zijn tomeloze energie en zijn erg luide geschreeuw. Voor hem is de hele wereld één grote worstelwedstrijd. Naast het worstelen in de ring – iets waar hij overigens erg goed in is – worstelt hij 's morgens ook zijn kleren aan, worstelt hij zijn auto in een parkeerplaats op het werk en wees er maar zeker van dat hij ook zijn lunch naar binnen worstelt.